De weg naar behandeling

Een bekende van ons besloot Stoke Therapeutics, een farmaceutisch bedrijf wat onlangs een onderzoek heeft gepubliceerd over een mogelijke behandeling voor ADOA, te benaderen. Iemand wou hem wel te woord staan en beantwoorde een aantal vragen! Let wel, alle antwoorden zijn de interpretatie van de interviewer en niet noodzakelijk die van Stoke Therapeutics.

Waarom richten jullie je, als publiek bedrijf, op ADOA?
De behandeling van ADOA zoals zij die voor ogen zien komt nauw overeen met een onderzoek dat ze doen naar het verhelpen van bepaalde epilepsie varianten (Dravet syndroom). Daarnaast zijn er nog een aantal aandoeningen die op dezelfde manier benaderd kunnen worden, alhoewel het uiteindelijke medicijn verschillend zal zijn. Al met al denken ze meerdere aandoeningen met deze techniek aan te kunnen pakken.

Valt ADOA-plus ook in het onderzoek?
Nee helaas valt ADOA-plus hier niet onder. De onderliggende oorzaak bij ADOA-plus is net weer wat en gecompliceerder dan bij ADOA waardoor het hiervoor niet zal werken. Hier kom ik bij de volgende vraag op terug.

Wat houdt het onderzoek inhoudelijk in, zo eenvoudig mogelijk uitgelegd?
Iedereen bestaat uit 50% DNA van zijn vader en 50% DNA van zijn moeder. Iedereen heeft twee OPA1 genen. Het OPA1 gen zorgt ervoor dat er een eiwit aangemaakt wordt die zorgt voor goed functioneren van de mitochondriën. Bij mensen met ADOA is er in 1 van de OPA1 genen, kan zowel van vader als moeder afkomstig zijn, een fout ontstaan, beter gezegd een mutatie. Soms ontstaat zo’n mutatie uit het niets, zonder dat de ouders dus een gemuteerd gen doorgeven. Stoke Therapeutics denkt de oplossing hiervoor te hebben door het gezonde OPA1 gen te stimuleren om meer eiwitten aan te maken om het gemuteerde OPA1 gen te compenseren. Bij ADOA-plus gaat er mogelijk meer fout dan alleen 1 mutatie in het OPA1-gen, maar hoe dat precies zit is nog niet helemaal duidelijk. Doordat er wel voldoende gestimuleerd moet worden en er bij ADOA-plus mogelijk meer aan de hand is, is de gedachte dat dit niet werkt bij deze patiëntengroep. Daarnaast meldde hij ook nog iets in de trant van dat je het risico hebt dat je in dat geval andere stoffen stimuleert met als gevolg dat je een en ander verslechterd.

Uit welke fases bestaat het onderzoek?
Het onderzoek bestaat uit een aantal fases. Het huidige onderzoek bestaat uit het testen op konijnen. Hierbij hebben ze succesvol aangetoond dat er meer eiwitten worden aangemaakt door het gezonde gen na hun behandeling. Of dit ook het gewenste effect heeft op stabilisering of verbetering van het zicht kunnen ze met konijnen niet meten. De volgende fase verwachten ze volgend jaar op te kunnen starten. In deze fase gaan ze onderzoek doen naar de risico’s en/of bijwerkingen die de behandeling met zich mee kan brengen. Deze fase duurt naar verwachting 1 tot 1,5 jaar. Vervolgens kunnen ze op mensen gaan testen. Deze laatste fase is in drieën gesplitst. Eerst testen ze op een kleine groep volwassenen, vervolgens op kinderen onder de 18 en daarna op een grote patiëntengroep. Elke subfase duurt normaal gesproken 1,5 tot 2 jaar. Stoke Therapeutics kan er

Kort samengevat zien de fases (vanaf nu) er als volgt uit;

Testen op dieren (zo goed als afgerond)
Toxicologisch onderzoek (start in 2021), duur 1 tot 1,5 jaar
Volwassenen, duur 1,5 tot 2 jaar
Kinderen, duur 1,5 tot 2 jaar
Grote onderzoeksgroep patiënten, duur 1,5 tot 2 jaar

Verwachten jullie stabilisering of verbetering van het zicht na behandeling?
In principe is de verwachting dat er stabilisatie van het zicht zal worden bereikt. Echter zijn er ook zwakke cellen die misschien weer beter gaan functioneren waardoor er ook een kleine verbetering kan optreden maar daar kunnen ze nog geen serieuze uitspraken over doen.

Hoe gaat een eventuele behandeling er uit zien?
Elke patiënt zal 1 tot 2 keer per jaar een injectie direct in zijn oog krijgen. Dit zal met een zeer dunne injectienaald gebeuren. Dit zal levenslang moeten blijven gebeuren.

Kort samengevat staat dit onderzoek nog in de kinderschoenen, maar de eerste resultaten zijn gunstig. Ze zijn echter in het beginstadium van hun onderzoek naar OPA1 en ze hebben als bedrijf nog niet besloten om door te gaan met dit onderzoek. Dit hangt af van de lopende onderzoeken. Wij zijn hoe dan ook erg benieuwd naar de toekomst van deze therapie en hopen dat dit een uitkomst kan zijn voor een groot gedeelte van onze lotgenoten. Helaas, denken ze bij voorbaat al dat dit geen uitkomst gaat zijn voor mensen met ADOA-plus, maar mogelijk dat er voor deze patiënten een andere oplossing onderweg is. Het is fijn om te weten dat er onderzoek wordt gedaan en dat wij niet worden vergeten.